Ogie Alcasid, Dingdong Avanzado at Christian Bautista, ipinagtanggol ng Organisasyon ng Pilipinong Mang-aawit

HINDI lamang ang kontrobersyal na paglalasing ng peryodistang pampelikula na si Dennis Adobas dahil sa walang nakuhang parangal ang obra ni Mario O’Hara na “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” sa katatapos na Cinemalaya Independent Film Festival awards night noong Linggo sa Main Theater (ang Tanghalang Nicanor Abelardo) ng Cultural Center of the Philippines ang pinag-uusapan ng buong Pilipinas tungkol sa Cinemalaya.

Ang kaso rin nina Ogie Alcasid, Dingdong Avanzado at Christian Bautista sa pagkanta sa gabi ng parangal ang nakakuha ng maraming argumentasyon at diskusyon sa hanay ng mga tagapagmasid a kumikilos sa showbiz.

Walang pinagtatalunan sa mga indibidwal na pagtatanghal nina Ogie, Dingdong at Christian sa loob ng palabas dahil propesyunal, magaganda, sunod sa iskrip at mahusay ang pagganap ng mga singer na ito.

Magkakahiwalay muna silang umawit pero kinalaunan ay tinawag silang tatlo nang sabay-sabay para umawit bilang trio.

***

Pero heto na ang ipinagngingitngit ni Elmar Ingles, isang artista, alagad ng sining at mamamahayag.

Pinakanta pa sina Alcasid, Avanzado at Bautista sa hulihan ng palatuntunan.

Pinaawit sila pagkatapos na maipamahagi nina Laurice Guillen at Robbie Tan ng Seiko Films, dalawa sa mga kapangyarihan sa Cinemalaya, ang mga sertipiko ng pagkilala ng paglahok ng mga filmmaker sa iba’t ibang kategorya, sa Directors Showcase, Shorts at New Breed at ang pagpapahayag ng mga nanalo sa mga pangunahing kategorya gaya ng Best Film at Best Director sa hanay ng mga filmmaker sa tatlong dibisyon.

Nang umaawit na sina Ogie, Dingdong at Christian nang sabay-sabay ay nagsimula nang magtayuan ang mga tao sa audience.

Bukod pa rito ang paghahanda ng mga nanalo sa souvenir photos na kailangang gawin para sa posteridad ng mga ito.

Kaya magulo na ang mga tagapanood at parang wala nang nakikinig kina Alcasid, Avanzado at Bautista.

Ngali-ngali ngang magsalita at makiusap si Ogie na pakinggan sila at huwag munang lumayas ang mga tao dahil nagtatanghal pa sila pero wala nang katapangan ang bituin na bumigkas pa nito bastat tuluy-tuloy sila sa pagkanta.

Nang dahil dito ay nagulat at nainis si Elmar.

Una na’y siya ang opisyal na tagapagsalita ng Organisasyon ng Pilipinong Mang-aawit.

Ikalawa, marahil ay nag-iisip at nagre-reak lang siya bilang manonood o kritiko pero ang tiyak na mas nangingibabaw ay ang kanyang tungkulin bilang tagapagsalita ng OPM kung saan mga miyembro at opisyal ang tatlong singer.

***

Sa misyon at bisyon ng OPM ay nakasaad ang pangangalaga nito sa mga kasaping musikero para itaguyod ang kapakanan ng mga ito.

Hindi lang ang komersyal na pag-ayudad ang nakalaan sa mga talents kundi ang pagpapatunay na naaalagaan sila ng mga nag-iimbita sa kanila para lalo pang umalsa ang propesyunalismo sa kanilang hanay at sa parte ng nangumbida.

Kaya sa mga simulating ito umaksyon at nagsalita si Ingles, isa ring namumuno sa National Commission for Culture and the Arts o NCCA, sa harapan namin ng iba pang mga peryodistang pampelikula na sina Ibarra Mateo, Art Tapalla, Adobas at iba pa.

“Mali ang direktor at ang producer ng awards night,” pahayag ni Elmar na ang tinutukoy an gang gabi ng parangal ng Cinemalaya.

“Dapat ay hindi pinakanta sina Ogie pagkatapos ng awarding of certificates and major prizes kundi bago ‘yon. Kasi, nag-uuwian na ang mga tao, e. The decision of the director and the producer is bad. Hindi dapat ‘yon.

“Kita mo, wala nang nakikinig sa kanila. It’s the responsibility of the director and the producer. Dapat alam nila ‘yon,” protesta ni Elmar na nanggagalaiti sa galit.

Kasi nga’y kaliangang pangalagaan ng OPM ang mga imahen at trabaho ng mga kasapi nito at ang pagpapakanta sa mga miyembro nito sa ganoong sitwasyon ay hindi pabor para sa kanila.

***

Gayunman, hindi nga ba’t ang mga manonood at mga nakikinig sa mga kanta nina Ogie, Dingdong at Christian ay itinuturing na mga kulturado, disiplinado, repinido at may urbanidad at galang sa mga nagtatanghal lalo na’t ang karamihan sa kanila ay mga alagad rin ng sining na tulad ng pagkaalagad rin ng sining nina Alcasid, Avanzado at Bautista?

Tiyak na hindi naman ipinahamak nina GB Sampedro, ang direktor at Noel Ferrer, ang producer, ang mga mang-aawit na ito kung hindi man naisip man lang nila sa kanilang mga karanasan ang ganitong resulta ng sitwasyon.

Nananahan marahil kina GB at Noel ang pagtitiwala sa mga kapwa nila manonood at alagad ng sining na hindi babalikwas o iisnabin ng mga ito ang pagkanta nina Ogie, Dingdong at Christian pagkatapos ng paggagawad mga sertipiko at tropeyo ng karangalan sa mga nagwagi o sa mga sumali sa timpalak.

Mas malamang kaysa hindi, dapat lang humingi ng paumanhin sina Sampedro at Ferrer sa mga kinauukulan dahil mas malamang naman kasya hindi ay hindi nila sinasadya na mabastos sina Dingdong, Christian at Ogie.

***

Bakit naman itong mga nanood ay parang walang mga modo na iniwan na lang at basta sina Alcasid, Avanzado at Bautista sa entablado samantalang may responsibilidad sila sa kanilang kapwa lalo na sa mga nagtatanghal.

Una na’y nasa isang maringal at marangal na bulwagan pa naman sila.

Ikalawa’y mga naturingang kulturado’t kulturada at kasamahan pa naman nila sa showbiz, sa larangan ng sining ng pelikula at musika ang mga mang-aawit na ito na may mga karangalan din na dapat pangalagaan.

Ikatlo’y wala naman marahil mga pagmamadali o emergency na nakasalalay ang buhay at kamatayan ng mga kasangkot sa panonood para iwan nang gayon na lang ang mga singer na ito.

Ikaapat ay pang-estado pa naman itong gawain na magiging modelo para sa mga mamamayan pero tingnan naman natin ang ginawa ng mga nanood na ito.

Ikalima ay wala namang bayad ang panonood ng awards night para sabihing may karapatan silang huwag nang tapusin ang kanilang ginastusan.

Ano nga ba magbabago ang ating lipunan kung ang mga mamamayan pa naman sa larangan na nagtataguyod sa pagbabago ay ganito ang mga asal?

Star Patrol (for Saksi, July 24, 2010)

Boy Villasanta

Reaksyon ng Organisasyon ng Pilipinong Mang-aawit sa pambabastos ng audience kina Ogie Alcasid, Dingdong Avanzado at Christian Bautista

HINDI lamang ang kontrobersyal na paglalasing ng peryodistang pampelikula na si Dennis Adobas dahil sa walang nakuhang parangal ang obra ni Mario O’Hara na “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” sa katatapos na Cinemalaya Independent Film Festival awards night noong Linggo sa Main Theater (ang Tanghalang Nicanor Abelardo) ng Cultural Center of the Philippines ang pinag-uusapan ng buong Pilipinas tungkol sa Cinemalaya.

Ang kaso rin nina Ogie Alcasid, Dingdong Avanzado at Christian Bautista sa pagkanta sa gabi ng parangal ang nakakuha ng maraming argumentasyon at diskusyon sa hanay ng mga tagapagmasid a kumikilos sa showbiz.

Walang pinagtatalunan sa mga indibidwal na pagtatanghal nina Ogie, Dingdong at Christian sa loob ng palabas dahil propesyunal, magaganda, sunod sa iskrip at mahusay ang pagganap ng mga singer na ito.

Magkakahiwalay muna silang umawit pero kinalaunan ay tinawag silang tatlo nang sabay-sabay para umawit bilang trio.

***

Pero heto na ang ipinagngingitngit ni Elmar Ingles, isang artista, alagad ng sining at mamamahayag.

Pinakanta pa sina Alcasid, Avanzado at Bautista sa hulihan ng palatuntunan.

Pinaawit sila pagkatapos na maipamahagi nina Laurice Guillen at Robbie Tan ng Seiko Films, dalawa sa mga kapangyarihan sa Cinemalaya, ang mga sertipiko ng pagkilala ng paglahok ng mga filmmaker sa iba’t ibang kategorya, sa Directors Showcase, Shorts at New Breed at ang pagpapahayag ng mga nanalo sa mga pangunahing kategorya gaya ng Best Film at Best Director sa hanay ng mga filmmaker sa tatlong dibisyon.

Nang umaawit na sina Ogie, Dingdong at Christian nang sabay-sabay ay nagsimula nang magtayuan ang mga tao sa audience.

Bukod pa rito ang paghahanda ng mga nanalo sa souvenir photos na kailangang gawin para sa posteridad ng mga ito.

Kaya magulo na ang mga tagapanood at parang wala nang nakikinig kina Alcasid, Avanzado at Bautista.

Ngali-ngali ngang magsalita at makiusap si Ogie na pakinggan sila at huwag munang lumayas ang mga tao dahil nagtatanghal pa sila pero wala nang katapangan ang bituin na bumigkas pa nito bastat tuluy-tuloy sila sa pagkanta.

Nang dahil dito ay nagulat at nainis si Elmar.

Una na’y siya ang opisyal na tagapagsalita ng Organisasyon ng Pilipinong Mang-aawit.

Ikalawa, marahil ay nag-iisip at nagre-reak lang siya bilang manonood o kritiko pero ang tiyak na mas nangingibabaw ay ang kanyang tungkulin bilang tagapagsalita ng OPM kung saan mga miyembro at opisyal ang tatlong singer.

***

Sa misyon at bisyon ng OPM ay nakasaad ang pangangalaga nito sa mga kasaping musikero para itaguyod ang kapakanan ng mga ito.

Hindi lang ang komersyal na pag-ayudad ang nakalaan sa mga talents kundi ang pagpapatunay na naaalagaan sila ng mga nag-iimbita sa kanila para lalo pang umalsa ang propesyunalismo sa kanilang hanay at sa parte ng nangumbida.

Kaya sa mga simulating ito umaksyon at nagsalita si Ingles, isa ring namumuno sa National Commission for Culture and the Arts o NCCA, sa harapan namin ng iba pang mga peryodistang pampelikula na sina Ibarra Mateo, Art Tapalla, Adobas at iba pa.

“Mali ang direktor at ang producer ng awards night,” pahayag ni Elmar na ang tinutukoy an gang gabi ng parangal ng Cinemalaya.

“Dapat ay hindi pinakanta sina Ogie pagkatapos ng awarding of certificates and major prizes kundi bago ‘yon. Kasi, nag-uuwian na ang mga tao, e. The decision of the director and the producer is bad. Hindi dapat ‘yon.

“Kita mo, wala nang nakikinig sa kanila. It’s the responsibility of the director and the producer. Dapat alam nila ‘yon,” protesta ni Elmar na nanggagalaiti sa galit.

Kasi nga’y kaliangang pangalagaan ng OPM ang mga imahen at trabaho ng mga kasapi nito at ang pagpapakanta sa mga miyembro nito sa ganoong sitwasyon ay hindi pabor para sa kanila.

***

Gayunman, hindi nga ba’t ang mga manonood at mga nakikinig sa mga kanta nina Ogie, Dingdong at Christian ay itinuturing na mga kulturado, disiplinado, repinido at may urbanidad at galang sa mga nagtatanghal lalo na’t ang karamihan sa kanila ay mga alagad rin ng sining na tulad ng pagkaalagad rin ng sining nina Alcasid, Avanzado at Bautista?

Tiyak na hindi naman ipinahamak nina GB Sampedro, ang direktor at Noel Ferrer, ang producer, ang mga mang-aawit na ito kung hindi man naisip man lang nila sa kanilang mga karanasan ang ganitong resulta ng sitwasyon.

Nananahan marahil kina GB at Noel ang pagtitiwala sa mga kapwa nila manonood at alagad ng sining na hindi babalikwas o iisnabin ng mga ito ang pagkanta nina Ogie, Dingdong at Christian pagkatapos ng paggagawad mga sertipiko at tropeyo ng karangalan sa mga nagwagi o sa mga sumali sa timpalak.

Mas malamang kaysa hindi, dapat lang humingi ng paumanhin sina Sampedro at Ferrer sa mga kinauukulan dahil mas malamang naman kasya hindi ay hindi nila sinasadya na mabastos sina Dingdong, Christian at Ogie.

***

Bakit naman itong mga nanood ay parang walang mga modo na iniwan na lang at basta sina Alcasid, Avanzado at Bautista sa entablado samantalang may responsibilidad sila sa kanilang kapwa lalo na sa mga nagtatanghal.

Una na’y nasa isang maringal at marangal na bulwagan pa naman sila.

Ikalawa’y mga naturingang kulturado’t kulturada at kasamahan pa naman nila sa showbiz, sa larangan ng sining ng pelikula at musika ang mga mang-aawit na ito na may mga karangalan din na dapat pangalagaan.

Ikatlo’y wala naman marahil mga pagmamadali o emergency na nakasalalay ang buhay at kamatayan ng mga kasangkot sa panonood para iwan nang gayon na lang ang mga singer na ito.

Ikaapat ay pang-estado pa naman itong gawain na magiging modelo para sa mga mamamayan pero tingnan naman natin ang ginawa ng mga nanood na ito.

Ikalima ay wala namang bayad ang panonood ng awards night para sabihing may karapatan silang huwag nang tapusin ang kanilang ginastusan.

Ano nga ba magbabago ang ating lipunan kung ang mga mamamayan pa naman sa larangan na nagtataguyod sa pagbabago ay ganito ang mga asal?

Sagot ng Cinemalaya 2010 awards night jurors sa sama ng loob ni Dennis Adobas na bokya sa award ang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio”

IMBES na isang hiwalay na istorya ang ginawa namin para sa panig ng Cinemalaya Independent Film Festival ng Cultural Center of the Philippines sa pagbibigay ng parangal sa mga natatangi sa mga kalahok sa iba’t ibang kategorya ng timpalak kamakailan, sa kolum na ito na lamang natin dadaanin ang kuwento nito.

Hindi nga ba’t naglasing kapagdaka ang peryodistang pampelikula na si Dennis Adobas nang walang napanalunan ang pelikulang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ni Mario O’Hara?

Kaoopera lang ni Dennis sa maselang bahagi ng kanyang katawan mga isang taon at kalahati na ang nakakaraan pero hindi niya napigilang tumungga ng serbesa sa cocktails ng Cinemalaya 2010 pagkatapos ng award night noong Linggo.

Kahit nga ang isa sa mga sumuporta sa kanya sa operasyon na si Jowee Morel, ang kontrobersyal na direktor ng kontrobersyal ding “Latak” ng Outline Films ay nagpayo sa kanya na huwag nang uminom pero dahil sa dismaya na walang napagwagihan ang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio,” nagpasya si Adobas na lunurin ang siphayo sa alak.

***

Malaki ang paniniwala ni Dennis kay Mario bilang direktor at kasama rin siya sa nagplano sa produksyon ng “Ang Paglilitis…” bilang isa sa mga tagapaghanap ng mga artistang gaganap sa iba’t ibang papel kahit mumunti lang ang karakter.

“Ano kaya ang nangyari at wala man lang napanalunan ang pelikula?” tanong ni Dennis.

Napabuti naman ang kanyang pag-inom ng alak dahil mas naging artikulante siya at naisatinig niya ang lahat ng kanyang nais ibulalas sa harap ng isa sa mga hurado ng paligsahan na si Joselito B. Zulueta, isa sa mga respetadong kasapi ng Manunuri ng Pelikulang Pilipino.

Nagkumprontahan na sina Adobas at Joselito, kilala rin sa tawag na Lito Zulueta, isa sa mga patnugot ng Philippine Daily Inquirer.

Mas bukas at diretsa si Lito sa kanyang pagkilatis sa obra ni O’Hara.

Ayon kay Zulueta, “bilang isang historical film, walang emotional peg ang pelikulang ‘Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio.’ Ito ang dahilan kung bakit hindi ito nakatawag-pansin sa manonood.”

Prinartikular ni Lito ang bahaging paglilitis kay Andres Bonifacio na ginagampanan ni Alfred Vargas.

“Lalo na sa trial scenes, walang emotional peg” pahayag ni Lito.

Ang “emotional peg” ay marahil na tinitukoy ni Zulueta ay ang “kaukulang damdamin” na dapat ibulalas ng isang karakter sa eksena para maugma at maiakma ng damdamin ng tauhan kahit na historikal ito.

Dahil tao rin naman ang mga nilalang sa kasaysayan kaya inaasahang may emosyon din ang mga ito na puwedeng paghulmahan ng damdamin ng isang artista sa paggagad at paglangoy sa damdamin ng personang kanyang ginagampanan.

***

Idinagdag din ni Lito na bakit nagsimulang ipakilala o ipaalam ni O’Hara sa madla na ang pelikula ay pelikula lamang sa paunang salita nito.

“It was stated na it was only a film,” sabi ni Lito.

“Pero bakit historical ang napili niya? Bakit niya sasabihing film lang ‘yon samantalang tinalakay niya ang history?” tanong ni Zulueta.

Hindi maunawaan ni Lito kung bakit nangahas si Mario na ideklarang pelikula lang ‘yon samantalang sa epilogue o sa hulihan ng pelikula ay sinabing walang binago sa mga iskriba ng pagdinig sa hukuman.

Ang mga kaso ng rebelyon, sedesyon at treason ang inilitis kay Bonifacio at ang nakuhang dokumento ni Mario ay orihinal.

May kontradiksyong nakita si Zulueta sa presentasyon ni O’Hara na pelikula lang ang kanyang ginawa pero may pantukoy sa orihinal na dokumento ng kasaysayan ng Pilipinas.

***

Pero hindi nawawalan ng pag-asa si Lito na may mga manonood pang makakaibig sa pelikula ni Mario.

“Who knows the film might find its own audience,” pamamag-asa ng isa sa mga iginagalang at intelektwal na Manunuri ng Pelikulang Pilipino.

“It might have found its audience,” pagdidiin ng kritikong propesor ng panitikan, pamamahayag at pelikula sa Faculty of Arts and Letters ng University of Santo Tomas.

***

Samantala, ang Hapones namang kritiko at hurado na siyang programmer ng Tokyo International Film Festival sa Japan sa ika-23 ng Oktubre, 2010 sa Asian-Middle East section na si Kenji Ishizaka ay nag-Google pa sa mga kaalaman tungkol kay Bonifacio at General Emilio Aguinaldo na siyang mga pangunahing tauhang historikal ng pelikula.

Para kay Kenji, malaking puntos na naghanap pa siya sa Internet ng mga impormasyon sa kasaysayan ng Pilipinas kaya ang paghuhurado sa isang pelikulang tumatalakay sa kasaysayan ay malaking responsibilidad.

Gayunman, kilala ni Ishizaka si O’Hara dahil siya ang nagdala sa Tokyo International Film Festival ng “Babae sa Breakwater” ni Mario noong 2004.

***

Sinabi ni Kenji na nahirapan siya sa paghuhusga sa mga karapat-dapat na pelikulang kalahok sa 2010 Cinemalaya.

“They are all masters and they have already established their styles,” pahayag ng Hapones sa kanyang Ingles na Hapon.

Ang iba pang bihasa na o master sa pananaw ni Ishizaka ay sina Joel Lamangan para sa “Sigwa” at Gil Portes para sa “Two Funerals.’

Ipinagpilitan ni Adobas na sina Joselito Altarejos para sa “Pink Halo-Halo” at Mark Meily para sa “Donor” ay mga bagito pa lang sa pagdidirek pero hindi na ito diniskusyon ni Kenji bagkos ay itinuon ang argument sa mga establisadong estilo nina Mario, Joel at Gil.

Para kay Ishizaka, sa kanyang short list bago ang deliberasyon ng pagpili sa pinakamahuhusay, dalawa ang pangunahin sa kanyang listahan at ang mga ito ay ang “Donor” at “Two Funerals.”

Kaya nga sinabi ni Lito na “kilala ni Kenji Ishizaka si Mario O’Hara at baka dalhin niya ang ‘Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio’ sa Japan.”

Sinabi ni Kenji na kaya siya nahirapan sa pagpili sa mga pelikula ng Directors Showcase bukod sa mga bihasa na ang mga tagalikha nito ay “we want to choose indie films which are representatives of indie spirit.”

Nagpapasalamat si Ishizaka na may Cinemalaya na nagtutulay sa komersyal at malayang paggawa ng pelikula.

Star Patrol (for Saksi, July 23, 2010)

Boy Villasanta

Manunuri ng Pelikulang Pilipino Lito Zulueta, sinagot ang mga tanong ng naglasing na si Dennis Adobas dahil bokya si Mario O’Hara sa award

IMBES na isang hiwalay na istorya ang ginawa namin para sa panig ng Cinemalaya Independent Film Festival ng Cultural Center of the Philippines sa pagbibigay ng parangal sa mga natatangi sa mga kalahok sa iba’t ibang kategorya ng timpalak kamakailan, sa kolum na ito na lamang natin dadaanin ang kuwento nito.

Hindi nga ba’t naglasing kapagdaka ang peryodistang pampelikula na si Dennis Adobas nang walang napanalunan ang pelikulang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ni Mario O’Hara?

Kaoopera lang ni Dennis sa maselang bahagi ng kanyang katawan mga isang taon at kalahati na ang nakakaraan pero hindi niya napigilang tumungga ng serbesa sa cocktails ng Cinemalaya 2010 pagkatapos ng award night noong Linggo.

Kahit nga ang isa sa mga sumuporta sa kanya sa operasyon na si Jowee Morel, ang kontrobersyal na direktor ng kontrobersyal ding “Latak” ng Outline Films ay nagpayo sa kanya na huwag nang uminom pero dahil sa dismaya na walang napagwagihan ang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio,” nagpasya si Adobas na lunurin ang siphayo sa alak.

***

Malaki ang paniniwala ni Dennis kay Mario bilang direktor at kasama rin siya sa nagplano sa produksyon ng “Ang Paglilitis…” bilang isa sa mga tagapaghanap ng mga artistang gaganap sa iba’t ibang papel kahit mumunti lang ang karakter.

“Ano kaya ang nangyari at wala man lang napanalunan ang pelikula?” tanong ni Dennis.

Napabuti naman ang kanyang pag-inom ng alak dahil mas naging artikulante siya at naisatinig niya ang lahat ng kanyang nais ibulalas sa harap ng isa sa mga hurado ng paligsahan na si Joselito B. Zulueta, isa sa mga respetadong kasapi ng Manunuri ng Pelikulang Pilipino.

Nagkumprontahan na sina Adobas at Joselito, kilala rin sa tawag na Lito Zulueta, isa sa mga patnugot ng Philippine Daily Inquirer.

Mas bukas at diretsa si Lito sa kanyang pagkilatis sa obra ni O’Hara.

Ayon kay Zulueta, “bilang isang historical film, walang emotional peg ang pelikulang ‘Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio.’ Ito ang dahilan kung bakit hindi ito nakatawag-pansin sa manonood.”

Prinartikular ni Lito ang bahaging paglilitis kay Andres Bonifacio na ginagampanan ni Alfred Vargas.

“Lalo na sa trial scenes, walang emotional peg” pahayag ni Lito.

Ang “emotional peg” ay marahil na tinitukoy ni Zulueta ay ang “kaukulang damdamin” na dapat ibulalas ng isang karakter sa eksena para maugma at maiakma ng damdamin ng tauhan kahit na historikal ito.

Dahil tao rin naman ang mga nilalang sa kasaysayan kaya inaasahang may emosyon din ang mga ito na puwedeng paghulmahan ng damdamin ng isang artista sa paggagad at paglangoy sa damdamin ng personang kanyang ginagampanan.

***

Idinagdag din ni Lito na bakit nagsimulang ipakilala o ipaalam ni O’Hara sa madla na ang pelikula ay pelikula lamang sa paunang salita nito.

“It was stated na it was only a film,” sabi ni Lito.

“Pero bakit historical ang napili niya? Bakit niya sasabihing film lang ‘yon samantalang tinalakay niya ang history?” tanong ni Zulueta.

Hindi maunawaan ni Lito kung bakit nangahas si Mario na ideklarang pelikula lang ‘yon samantalang sa epilogue o sa hulihan ng pelikula ay sinabing walang binago sa mga iskriba ng pagdinig sa hukuman.

Ang mga kaso ng rebelyon, sedesyon at treason ang inilitis kay Bonifacio at ang nakuhang dokumento ni Mario ay orihinal.

May kontradiksyong nakita si Zulueta sa presentasyon ni O’Hara na pelikula lang ang kanyang ginawa pero may pantukoy sa orihinal na dokumento ng kasaysayan ng Pilipinas.

***

Pero hindi nawawalan ng pag-asa si Lito na may mga manonood pang makakaibig sa pelikula ni Mario.

“Who knows the film might find its own audience,” pamamag-asa ng isa sa mga iginagalang at intelektwal na Manunuri ng Pelikulang Pilipino.

“It might have found its audience,” pagdidiin ng kritikong propesor ng panitikan, pamamahayag at pelikula sa Faculty of Arts and Letters ng University of Santo Tomas.

***

Samantala, ang Hapones namang kritiko at hurado na siyang programmer ng Tokyo International Film Festival sa Japan sa ika-23 ng Oktubre, 2010 sa Asian-Middle East section na si Kenji Ishizaka ay nag-Google pa sa mga kaalaman tungkol kay Bonifacio at General Emilio Aguinaldo na siyang mga pangunahing tauhang historikal ng pelikula.

Para kay Kenji, malaking puntos na naghanap pa siya sa Internet ng mga impormasyon sa kasaysayan ng Pilipinas kaya ang paghuhurado sa isang pelikulang tumatalakay sa kasaysayan ay malaking responsibilidad.

Gayunman, kilala ni Ishizaka si O’Hara dahil siya ang nagdala sa Tokyo International Film Festival ng “Babae sa Breakwater” ni Mario noong 2004.

***

Sinabi ni Kenji na nahirapan siya sa paghuhusga sa mga karapat-dapat na pelikulang kalahok sa 2010 Cinemalaya.

“They are all masters and they have already established their styles,” pahayag ng Hapones sa kanyang Ingles na Hapon.

Ang iba pang bihasa na o master sa pananaw ni Ishizaka ay sina Joel Lamangan para sa “Sigwa” at Gil Portes para sa “Two Funerals.’

Ipinagpilitan ni Adobas na sina Joselito Altarejos para sa “Pink Halo-Halo” at Mark Meily para sa “Donor” ay mga bagito pa lang sa pagdidirek pero hindi na ito diniskusyon ni Kenji bagkos ay itinuon ang argument sa mga establisadong estilo nina Mario, Joel at Gil.

Para kay Ishizaka, sa kanyang short list bago ang deliberasyon ng pagpili sa pinakamahuhusay, dalawa ang pangunahin sa kanyang listahan at ang mga ito ay ang “Donor” at “Two Funerals.”

Kaya nga sinabi ni Lito na “kilala ni Kenji Ishizaka si Mario O’Hara at baka dalhin niya ang ‘Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio’ sa Japan.”

Sinabi ni Kenji na kaya siya nahirapan sa pagpili sa mga pelikula ng Directors Showcase bukod sa mga bihasa na ang mga tagalikha nito ay “we want to choose indie films which are representatives of indie spirit.”

Nagpapasalamat si Ishizaka na may Cinemalaya na nagtutulay sa komersyal at malayang paggawa ng pelikula.

Dawn Zulueta, class na class pa rin; Xian Lim, markado sa pelikula ni Gil Portes

LUMIPAS man ang panahon ay nananatiling class na class ang klasikong kagandahan ng aktres na si Dawn Zulueta.

Magkaasawa man siya at manganak, hindi maglalaho ang kanyang karitakn.

At napatunayan natin ‘yan kamakailan nang siya ay dumalo sa gabi ng parangal ng ika-6 na Cinemalaya Independent Film Festival sa Main Theater, sa Tanghalang Nicanor Abelardo ng Cultural Center of the Philippines.

Laban ka dahil dalawa na ang anak ni Dawn pero balingkinitan pa rin ang kanyang katawan.

Mahusay mag-alaga ng kanyang katawan ang aktres at may disiplina siya sa pagpapaganda ng kanyang kurbada.

***

Kaya naman ipinagmamalaki siya ng kanyang mister na si Anton Lagdameo na isang kongresista.

Magkasama ang dalawa sa awards night ng Cinemalaya 2010 kung saan kalahok ang isang pelikula ni Dawn na “Sigwa” sa direksyon ni Joel Lamangan kung saan pumapel ang aktres ng isang Fil-Am na manunulat at namundok nang bumisita siya sa Pilipinas noong bago mag-Martial Law.

Siyempre’y nominado si Zulueta sa pagka-Best Actress pero hindi nga siya nanalo.

Imbes si Meryll Soriano nga ang nagwagi para sa pelikulang “Donor” ni Mark Meily.

Pero mananatiling nakaukit sa puso at diwa ng mga manonood ang kahusayan sa pagganap ni Dawn dangan nga lamang at hindi siya nagkapalad sa mga sandaling ito.

Marami pa namang award-giving body na maghahatag ng parangal at sino ang makapagsasabi, baka siya na ang kasunod na bibigyan ng parangal sa mga awards night sa isang taon.

***

Ang pinupuri pa sa kanyang pagganap ay ang bagets na matangkad na si Xian Lim.

Si Xian Lim na miyembro ng Star Magic ng ABS-CBN.

Marami nang nagampanan si Xian kabilang ang “Katorse” ni Erich Gonzales sa Channel 2 at dito ay pinuri ng mga kritiko ang kanyang pag-arte kaya naman hindi kataka-takang mapuna siya ng mga direktor at prodyuser kabilang ang mga talent coordinator na isama siya sa mga proyekto ng mga ito.

Kaya nang maghanap si Gil Portes para gampanan ang isa sa mahahalagang papel sa pelikulang “Two Funerals,” si Lim ay hindi nakalimutan.

***

Pero sa audition idinaan ni Gil ang pagpili sa kanyang aktor.

Nagdaos siya ng pagpili at maraming bituing lalaki ang nagbaka-sakali.

Wala si Xian sa mga naunang nag-audition.

“Akala ko nga ay wala nang darating sa audition. Pero bigla akong nagulat, may isa pa. Si Xian Lim nga. Humabol talaga siya. Last minute at talagang very memorable.

“Una kong nakita si Xian sa ‘Katorse’ and I told myself na malayo ang mararating ng batang ito. Kaya naman kasama agad siya sa ‘Two Funerals.’ I am very proud of Xian,” patunay ni Portes.

At nang ipalabas na nga ang “Two Funerals” sa CCP sa pamamagitan ng Cinemalaya, nakatutok na mula noon kay Xian ang mga kamera at tape recorder ng mga peryodistang pampelikula.

May laban nga sa awards night si Lim pero matitindi ang kanyang mga kalaban kabilang sina Alfred Vargas bilang Andres Bonifacio sa “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio,” Baron Geisler sa “Donor,” Marvin Agustin sa “Sigwa,” Allen Dizon sa “Pink Halo-Halo” at marami pang iba.

Pero nakiisa ang bituin sa mga kaganapan sa malayang paggawa ng pelikulang sa lipunang ito.

Star Patrol (for Saksi, July 22, 2010)

Boy Villasanta

Dawn Zulueta, walang itatapon sa pag-arte; Xian Lim, paborito ni Gil Portes

HINDI na mapapasubalian ang kahusayan ni Dawn Zulueta sa pag-arte.

Tumagal siya sa showbiz nang dahil dito.

Hinubog na siya ng larangang ito.

At muli niyang napatunayan na siya pa rin si Dawn Zulueta na mahusay na aktres nang tanggapin niya ang papel na Dolly, ang Fil-Am na manunulat na umuwi sa kanyang bayang sinilangan para balikan ang kanyang kamusmusan pero dahil sa kanyang matalas na pagmamasid sa paligid, nabaling ang kanyang atensyon sa pag-aaklas ng mga kabataan laban sa mapagsamantalang sistema at rehimen noong bago mag-Martial Law.

Ito ang kanyang karakter sa “Sigwa” ni Joel Lamangan.

At nagpapasalamat kami at may ganitong papel na bagay na bagay kay Dawn.

Kaya nakipagkooperatiba si Zulueta sa lahat ng mga lumikha ng “Sigwa” at nakapag-ambag ng magandang pagganap para makamtan ni Joel ang kanyang bisyon para sa obra.

***

Nang dumating ang awards night ng ika-6 na Cinemalaya Independent Film Festival noong Linggo sa Main Theater, Tanghalang Nicanor Abelardo ng Cultural Center of the Philippines, hindi nagkait si Dawn ng kanyang presensiya sa gabi ng parangal.

Nag-ambag siya ng ningning sa isang okasyon showbiz na showbiz at nakipagbungguang-balikat sa mga iba’t ibang aktor at aktres ng ating panahon na mula sa iba’t ibang henerasyon.

Kahit na hindi nagwagi si Zulueta ng parangal na Best Actress ay okey lang sa kanya.

Ang mahalaga ay ang pakikiisa sa mga layunin ng independent o indie filmmaking sa bansa na nais ni Dawn na lumawak at magtagumpay lalo na para sa isang alagad ng sining na tulad niya.

***

Hindi lamang sa propesyunal na laban nakikibaka si Dawn kundi sa personal man niyang kalakaran.

Palagi siyang nag-aasikaso ng kanyang sarili para lalo pa siyang umunlad.

Ang kalusugan ay mahalaga para sa kanya.

Pati na ang pangangalaga sa kanyang katawan ay binibigyang-halaga ni Zulueta.

Kaya kita mo naman na laging maganda at kabigha-bighani ang kanyang katawan.

Kaya naman mahal na mahal siya ni Anton Lagdameo, ang kanyang asawang kongresista ng Davao.

Para silang mga bagets na laging may dalang ngiti sa bawat isa.

Kaya nakakatulong ito sa magandang pananaw ni Dawn sa kanyang propesyunal na pagiging bahagi ng showbiz.

***

Ang pinupuri pa sa kanyang pagganap ay ang bagets na matangkad na si Xian Lim.

Si Xian Lim na miyembro ng Star Magic ng ABS-CBN.

Marami nang nagampanan si Xian kabilang ang “Katorse” ni Erich Gonzales sa Channel 2 at dito ay pinuri ng mga kritiko ang kanyang pag-arte kaya naman hindi kataka-takang mapuna siya ng mga direktor at prodyuser kabilang ang mga talent coordinator na isama siya sa mga proyekto ng mga ito.

Kaya nang maghanap si Gil Portes para gampanan ang isa sa mahahalagang papel sa pelikulang “Two Funerals,” si Lim ay hindi nakalimutan.

***

Pero sa audition idinaan ni Gil ang pagpili sa kanyang aktor.

Nagdaos siya ng pagpili at maraming bituing lalaki ang nagbaka-sakali.

Wala si Xian sa mga naunang nag-audition.

“Akala ko nga ay wala nang darating sa audition. Pero bigla akong nagulat, may isa pa. Si Xian Lim nga. Humabol talaga siya. Last minute at talagang very memorable.

“Una kong nakita si Xian sa ‘Katorse’ and I told myself na malayo ang mararating ng batang ito. Kaya naman kasama agad siya sa ‘Two Funerals.’ I am very proud of Xian,” patunay ni Portes.

At nang ipalabas na nga ang “Two Funerals” sa CCP sa pamamagitan ng Cinemalaya, nakatutok na mula noon kay Xian ang mga kamera at tape recorder ng mga peryodistang pampelikula.

May laban nga sa awards night si Lim pero matitindi ang kanyang mga kalaban kabilang sina Alfred Vargas bilang Andres Bonifacio sa “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio,” Baron Geisler sa “Donor,” Marvin Agustin sa “Sigwa,” Allen Dizon sa “Pink Halo-Halo” at marami pang iba.

Pero nakiisa ang bituin sa mga kaganapan sa malayang paggawa ng pelikulang sa lipunang ito.

Dennis Adobas, naglasing, inis na inis sa walang panalo ng “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ni Mario O’Hara sa Cinemalaya 2010

SA kauna-unahang pagkakataon, pagkatapos niyang maoperahan noong 2008, nag-order ang peryodistang pampelikula na si Dennis Adobas ng beer in can sa cocktails ng awards night ng ika-6 na Cinemalaya Independent Film Festival sa Main Theater ng Cultural Center of the Philippines noong Linggo.

Inamin ni Dennis na naunsiyami siya sa kawalan ng parangal na natanggap ng pelikulang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ni Mario O’Hara na inilahok ng direktor sa Cinemalaya 2010.

“For the first time, ngayon lang uli ako maglalasing. Hindi ko matanggap na wala man lang nakuhang award ang pelikula,” pahayag ni Adobas habang binubuksan ang lata ng serbesa sa harap namin nina Ibarra Mateo at Art Tapalla, dalawa sa peryodistang pampelikulang nanood ng gabi ng parangal.

Inaasahan ni Dennis na mananalo ang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” kahit na Best Film o Best Director pero natapos at natapos ang awards night ay bokya ang obra ni Mario.

“Anong nangyari? Mario O’Hara ‘yan pero kahit isang award, wala. Sobra naman,” reklamo ni Adobas.

Kahit nga ang peryodistang pampelikulang si Will Proviño ay umasa na mananalo ang pelikula ni O’Hara bago ang awards night.

“Malaki ang pag-asa ng ‘Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio.’ Ibang klase siyang pelikula,” pahayag ni Will.

Pati na ang propesora at manunulat na si Aurora Yumol ay namag-asa na ang “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ang mananalong Best Film.

Ito ay pagkatapos na ipahayag ang mga nauna nang kategorya sa Directors Showcase ng Cinemalaya 2010 kung saan nakapasok ang lahok.

“Sa ‘Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio’ na ‘yan,” wika ni Aurora nang ibigay na sa “Two Funerals” ang Special Jury Award at ilan pang teknikal na parangal.

Gayundin, naparangalan na ang “Donor” bilang pinagkunan ng Best Actress (Meryll Soriano), Best Actor (Baron Geisler), Best Supporting Actress (Carla Pambid), Best Production Design samantalang naihatag na rin ang Best Editing sa “Pink Halo-Halo” at Best Screenplay kay Eric Ramos para sa “Two Funerals.”

Kaya nadismaya rin sina Will at Yumol.

Malaki ang paniniwala ni Dennis sa kahusayan ng pelikula hindi lang dahil kasama siya sa paggawa nito kundi naniniwala siya sa birtud ng obra.

“This is unbelievable,” panaghoy ni Adobas.

Bukas ay ilalahad namin sa inyo ang mga dahilan ng dalawang hurado sa awards night ng kawalan ng award ng “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio.”

Gretchen Barretto, guwardiyado ni Tony Boy Cojuangco sa Cinemalaya 2010

ANO kaya ang magagawa ng sinumang nais sumalisi kay Gretchen Barretto sa mga panahong ito kung nand’yan lagi si Antonio “Tony Boy” Cojuangco, ang tagapangulo ng Cinemalaya Foundation na nagtataguyod sa Cinemalaya Independent Film Festival na kamakailan ay ginawa sa Cultural Center of the Philippines?

Kahit na nga ba angguluhan ang mga isip at istorya na dahil magkatambal sina Gretchen at Derek Ramsey sa “Magkaribal” ng ABS-CBN at baka mabaling ang pagtingin ni Derek kay Barretto, walang makakapasok sa bakuran ni Gretchen.

Kitang-kita ito nang magkasama sina Barretto at Tony Boy sa gabi ng parangal ng Cinemalaya 2010 sa Main Theater ng CCP.

Talagang mula sa simula hanggang sa wakas ay magkasama sina Greta at Cojuangco.

Secure na secure ang dalaga sa kanyang minamahal.

Nang umalis nga sa kanyang upuan si Antonio sandali para mag-presenta ng huling pangkat ng mga panalo, punumpuno sa kanyang pagkakaupo si Gretchen.

Kaya lang, sinenyasan ni Berretto si Evelyn Vargas na nakaupo sa kanyang likuran na umupo sa kanyang tabi para siya ay may kahimanglaw o kausap man lang upang hindi siya mainip o magmukhang tanga man lang.

***

Sa mga nagwagi pa rin.

Sa ngalan ng Audience Award o kung alin ang mga pelikulang tinangkilik nang wagas ng mga manonood, kinilala ng Cinemalaya 2010 ang “Two Funerals” ni Gil Portes sa hanay ng Directors Showcase, “P” ni Milo Tolentino sa sangay ng Shorts category at “Magkakapatid” ni Kim Homer Garcia sa kategorya ng New Breed o mga baguhang filmmaker.

Samantala, sosyal si Tetchie Agbayani sa kanyang pagdating sa gabi ng parangal.

Bida si Tetchie sa “Magkakapatid” at ayon naman sa kritiko at manunulat na si Will Proviño, “hindi nagamit nang husto si Tetchie. Sayang.”

***

Ang mahusay na filmmaker na si Arnel Mardoquio ay kinilala bilang nag-iisang nanalo ng Netpac Award o Network for the Promotion of Asian Cinema para sa kanyang pelikulang “Sheika” na naglalarawan ng ritwal at tradisyon ng paglilibing sa isang Muslim na namatay.

Alam ba ninyo na unang ipinasok sa New Breed category ang “Sheika” pero ayon sa peryodistang pampelikulang si Dennis Adobas, ayaw pumayag ni Arnel na kagustuhan ng Cinemalaya sa pangunguna ni Robbie Tan na diktahan siya sa mga bituing dapat gamitin sa pelikula?

Kaya nga kahit na wala siya sa grasya ng Cinemalaya at ginastusan niya nang kanyang sarili ang pelikula, napatunayan niyang siya ay may malayang diwa ng sining ng paggawa ng pelikula.

Hindi pa man umano naibibigay ang perang gagastusin ni Mardoquio sa produksyon ay ginagawa na niya ang kanyang pelikula.

***

Walang karangalang iginawad sa Best Sound and Music sa Directors Showcase kahit na mga bating ang mga filmmaker nito.

Ayon kay Lito Zulueta, isang respetadong miyembro ng Manunuri ng Pelikulang Pilipino at isa sa mga hurado sa Cinemalaya 2010, pare-parehong magaganda ang tunog at musika ng mga “Two Funerals,” “Donor” ni Mark Meily, “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ni Mario O’Hara, “Sigwa” ni Joel Lamangan at “Pink Halo-Halo” ni Joselito Altarejos.

Wala lang anyang namumukod-tangi sa teknikal na larangang ito kaya walang iprinoklamang panalo.

Best Editing, “Pink Halo-Halo,” Best Production Design, “Donor,” Best Cinematography, “Two Funerals” at Best Screenplay, “Two Funerals” na sinulat ni Eric Ramos, kilala rin sa tawag na Enrique Ramos, ang dating patnugot at nagpalakas ng FHM Magazine.

Special Jury Prize ang “Two Funerals.”

***

Sa Shorts category naman, Best Director, “P,” Best Film, “Huwag Kang Titingin” ni Pam Miras, Best Screenplay, “Harang” ni Mikail Red samantalang Special Jury Prize ang “P.”

Sa New Breed naman ay Special Jury ang “Sampaguita” ni Francis Xavier Pasion at ayon kay Proviño, malayo ang mararating ni Francis Xavier na batambata pang direktor na siya ring lumikha ng “Jay” na makabuluhan sa 4^th Cinemalaya.

Best Sound, “Rekrut,” Best Music, “Mayohan,” Best Editing, “Halaw,” Best Production Design, “The Leaving” at tabla naman sa Best Cinematography ang “The Leaving” at “Mayohan.”

Ayon kay Sheron Dayoc na nagwagi ng Best Director at Best Film para sa “Halaw,” inihahandog niya ang mga karangalang ito sa mga tagagawa ng pelikula sa Mindanao.

“This award is for the Mindanaoan filmmakers,” sabi ni Sheron.

“Mabuhay ang regional filmmaking,” dagdag ni Dayoc.

Star Patrol (for Saksi, July 20, 2010)

Boy Villasanta

Gretchen Barretto, tinutukan ni Tony Boy Cojuangco sa Cinemalaya 2010

ESPESYAL na panauhin ni Antonio Cojuangco, kilala rin sa tawag na Tony Boy Cojuangco, mayamang negosyante at tagapangulo ng Cinemalaya Foundation, ang nagtataguyod sa taunang Cinemalaya Independent Film Festival, si Gretchen Barretto sa pagdiriwang ng ika-6 na Cinemalaya awards night sa Main Theater, Tanghalang Nicanor Abelardo ng Cultural Center of the Philippines kamakailan.

Siyempre’y aktres si Gretchen at ang mga okasyong tulad nito ay mahalaga para sa kanya.

Ikalawa’y mahal siya ni Tony Boy kaya ipinagmamalaki siya nito.

Wala talagang masasabing sisingit pa kay Gretchen sa mga panahong ito.

***

Kahit na sabihing makulay at maintriga ang showbiz at ang pagtatambal nina Barretto at Derek Dee sa telebisyon, sa “Magkaribal” ay maaaring mabaling ang pagtingin ng aktres sa machong aktor.

Sa pagtitinginan nina Gretchen at Tony Boy, walang makakahigit sa ngayon sa kanilang pagmamahalan.

Kahit sinong Ponsiyo Pilato ay walang makakahigit at makakasingit sa kagandahan ng dalagang malalim at malawak ang takbo ng utak.

Kahit nga wala sa tabi ni Greta ang kanyang mister ay secure na secre siya.

Kaya lang, upang may katabi o kahimanglaw o para naman siya ay may kausap nang kahit mababa lang ang kanyang boses, sinenyasan ni Gretchen si Evelyn Vargas na lumipat sa kanyang tabi nang pumunta sa entablado si Cojuangco para magbigay ng isang award.

Nasa likuran ng upuan si Evelyn at dahil magkakilala at magkaibigan, nakipagkuwentuhan si Vargas kay Barretto habang dumadaloy ang gabi ng parangal.

***

Narito pa ang ibang nanalo tulad ng sinabi natin kahapon na iuulat natin ngayong araw na ito dito sa Bomba Balita at Saksi sa Balita.

Sa ngalan ng Audience Award o kung alin ang mga pelikulang tinangkilik nang wagas ng mga manonood, kinilala ng Cinemalaya 2010 ang “Two Funerals” ni Gil Portes sa hanay ng Directors Showcase, “P” ni Milo Tolentino sa sangay ng Shorts category at “Magkakapatid” ni Kim Homer Garcia sa kategorya ng New Breed o mga baguhang filmmaker.

Samantala, sosyal si Tetchie Agbayani sa kanyang pagdating sa gabi ng parangal.

Bida si Tetchie sa “Magkakapatid” at ayon naman sa kritiko at manunulat na si Will Proviño, “hindi nagamit nang husto si Tetchie. Sayang.”

***

Ang mahusay na filmmaker na si Arnel Mardoquio ay kinilala bilang nag-iisang nanalo ng Netpac Award o Network for the Promotion of Asian Cinema para sa kanyang pelikulang “Sheika” na naglalarawan ng ritwal at tradisyon ng paglilibing sa isang Muslim na namatay.

Alam ba ninyo na unang ipinasok sa New Breed category ang “Sheika” pero ayon sa peryodistang pampelikulang si Dennis Adobas, ayaw pumayag ni Arnel na kagustuhan ng Cinemalaya sa pangunguna ni Robbie Tan na diktahan siya sa mga bituing dapat gamitin sa pelikula?

Kaya nga kahit na wala siya sa grasya ng Cinemalaya at ginastusan niya nang kanyang sarili ang pelikula, napatunayan niyang siya ay may malayang diwa ng sining ng paggawa ng pelikula.

Hindi pa man umano naibibigay ang perang gagastusin ni Mardoquio sa produksyon ay ginagawa na niya ang kanyang pelikula.

***

Walang karangalang iginawad sa Best Sound and Music sa Directors Showcase kahit na mga bating ang mga filmmaker nito.

Ayon kay Lito Zulueta, isang respetadong miyembro ng Manunuri ng Pelikulang Pilipino at isa sa mga hurado sa Cinemalaya 2010, pare-parehong magaganda ang tunog at musika ng mga “Two Funerals,” “Donor” ni Mark Meily, “Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio” ni Mario O’Hara, “Sigwa” ni Joel Lamangan at “Pink Halo-Halo” ni Joselito Altarejos.

Wala lang anyang namumukod-tangi sa teknikal na larangang ito kaya walang iprinoklamang panalo.

Best Editing, “Pink Halo-Halo,” Best Production Design, “Donor,” Best Cinematography, “Two Funerals” at Best Screenplay, “Two Funerals” na sinulat ni Eric Ramos, kilala rin sa tawag na Enrique Ramos, ang dating patnugot at nagpalakas ng FHM Magazine.

Special Jury Prize ang “Two Funerals.”

***

Sa Shorts category naman, Best Director, “P,” Best Film, “Huwag Kang Titingin” ni Pam Miras, Best Screenplay, “Harang” ni Mikail Red samantalang Special Jury Prize ang “P.”

Sa New Breed naman ay Special Jury ang “Sampaguita” ni Francis Xavier Pasion at ayon kay Proviño, malayo ang mararating ni Francis Xavier na batambata pang direktor na siya ring lumikha ng “Jay” na makabuluhan sa 4^th Cinemalaya.

Best Sound, “Rekrut,” Best Music, “Mayohan,” Best Editing, “Halaw,” Best Production Design, “The Leaving” at tabla naman sa Best Cinematography ang “The Leaving” at “Mayohan.”

Ayon kay Sheron Dayoc na nagwagi ng Best Director at Best Film para sa “Halaw,” inihahandog niya ang mga karangalang ito sa mga tagagawa ng pelikula sa Mindanao.

“This award is for the Mindanaoan filmmakers,” sabi ni Sheron.

“Mabuhay ang regional filmmaking,” dagdag ni Dayoc.